Akoe sinta Pangandaran!
Door: Lieske en Jennifer
Blijf op de hoogte en volg Jennifer
28 Maart 2014 | Indonesië, Pangandaran
Dag 9, improving you’re motorskills on the Indonesian ‘road’
Na drie dagen ziek, zwak en misselijk zijn hadden we wel weer zin in een activiteit! En bezoek aan de green canyon en green valley leek ons wel wat. Om daar te komen moesten we de weg af leggen met de scooter.. Lieske rijden en Jen achterop bij de gids. We namen een veilige route door alle dorpjes/jungle zodat we niet de grote weg op hoefde. Desondanks waren de wegen moeilijk begaanbaar, dit ondervond onze Duitse medereiziger. Na een aantal aanvaringen met bosjes dook ze tot slot ook nog eens een greppel in.. Gelukkig kwam ze er zonder kleerscheuren vanaf en konden we onze toch vervolgen naar de green valley. We zwommen eerst een grot in en vervolgens zwommen we met de stroming mee naar beneden. Het was een mega mooie omgeving om in te zwemmen! Onderweg zijn we nog van een aantal rotsen afgesprongen en hebben als Jane aan een liaan geslingerd (:
Na een lekker lunch vervolgde we onze tocht naar de green canyon. In een typisch Indonesisch bootje gingen kwamen we aan in een machtig mooie natuurfenomeen! Al klauterend over rotsen en vechtend tegen de stroming, waande wij ons steeds dieper in de green canyon.
Veilig thuisgekomen hadden we nog wat energie over (we hadden tenslotte drie dagen op ons bed gelegen). We besluiten om op de live muziek af te gaan en nog een biertje te drinken. De zanger was niet zo toonvast en al snel werden wij op het podium geroepen. Gelukkig bleek Jennifer een mooie zangstem te hebben en heeft de boel een half uur geëntertaind. Met als afsluiter een nummer van eigen bodem onder begeleiding van het gitaarspel van Lieske.
Dag 10
In de ochtend zijn we lekker wezen golfsurfen. En in de middag hebben we het dorpje verder verkend. Wat opvalt is dat je in het dorpje overal evacuatieborden hebt hangen voor het geval dat er een tsunami komt, best bizar.
In de avond hebben we onze tassen gepakt zodat we de volgende ochtend vroeg richting Yogyakarta kunnen gaan.
Dag 11
Er stond ons een reisdagje te wachten. Eerste een uur in de taxi hobbelend over de (gaten)wegen naar een treinstation. Vervolgens een aantal uur in de trein richting Yogyakarta. In Yogya hebben we gelijk een taxi gepakt richting het revalidatiecentrum (PRY). Daar werden we vriendelijk ontvangen en hebben we tig handen mogen schudden. Het is een groot, mooi centrum en we hebben een prima kamer. We hebben westers toilet maar een douche kennen ze hier niet. We zullen de aankomende maanden een bakje water over ons heen moeten gooien om te douchen.. Er wordt elke dag voor ons gekookt. Dit betekent: 6.30 uur rijst, 12.15 uur rijst en 17.30 uur rijst.. jammie.
Dag 12
Jen is helaas opnieuw ziek geworden en heeft de hele dag met koorts op bed gelegen. Lieske is als moeder in de weer geweest, heeft wasjes en boodschappen gedaan en heeft goed voor Jen gezorgd.
Dag 13
Gelukkig voelt Jen zich al een beetje beter en heeft de meeting met de projectmanager en fysiotherapeuten kunnen bijwonen. We hebben besproken wat we precies gaan doen en ze vinden ons project (gelukkig!) erg bruikbaar. In de middag was er een afscheidsfeestje van Maria (voormalig directrice), met heel schattig optredens van gehandicapte kindjes. Dinsdag gaat het echte werk beginnen, we gaan nu nog even genieten van het weekend!
Na drie dagen ziek, zwak en misselijk zijn hadden we wel weer zin in een activiteit! En bezoek aan de green canyon en green valley leek ons wel wat. Om daar te komen moesten we de weg af leggen met de scooter.. Lieske rijden en Jen achterop bij de gids. We namen een veilige route door alle dorpjes/jungle zodat we niet de grote weg op hoefde. Desondanks waren de wegen moeilijk begaanbaar, dit ondervond onze Duitse medereiziger. Na een aantal aanvaringen met bosjes dook ze tot slot ook nog eens een greppel in.. Gelukkig kwam ze er zonder kleerscheuren vanaf en konden we onze toch vervolgen naar de green valley. We zwommen eerst een grot in en vervolgens zwommen we met de stroming mee naar beneden. Het was een mega mooie omgeving om in te zwemmen! Onderweg zijn we nog van een aantal rotsen afgesprongen en hebben als Jane aan een liaan geslingerd (:
Na een lekker lunch vervolgde we onze tocht naar de green canyon. In een typisch Indonesisch bootje gingen kwamen we aan in een machtig mooie natuurfenomeen! Al klauterend over rotsen en vechtend tegen de stroming, waande wij ons steeds dieper in de green canyon.
Veilig thuisgekomen hadden we nog wat energie over (we hadden tenslotte drie dagen op ons bed gelegen). We besluiten om op de live muziek af te gaan en nog een biertje te drinken. De zanger was niet zo toonvast en al snel werden wij op het podium geroepen. Gelukkig bleek Jennifer een mooie zangstem te hebben en heeft de boel een half uur geëntertaind. Met als afsluiter een nummer van eigen bodem onder begeleiding van het gitaarspel van Lieske.
Dag 10
In de ochtend zijn we lekker wezen golfsurfen. En in de middag hebben we het dorpje verder verkend. Wat opvalt is dat je in het dorpje overal evacuatieborden hebt hangen voor het geval dat er een tsunami komt, best bizar.
In de avond hebben we onze tassen gepakt zodat we de volgende ochtend vroeg richting Yogyakarta kunnen gaan.
Dag 11
Er stond ons een reisdagje te wachten. Eerste een uur in de taxi hobbelend over de (gaten)wegen naar een treinstation. Vervolgens een aantal uur in de trein richting Yogyakarta. In Yogya hebben we gelijk een taxi gepakt richting het revalidatiecentrum (PRY). Daar werden we vriendelijk ontvangen en hebben we tig handen mogen schudden. Het is een groot, mooi centrum en we hebben een prima kamer. We hebben westers toilet maar een douche kennen ze hier niet. We zullen de aankomende maanden een bakje water over ons heen moeten gooien om te douchen.. Er wordt elke dag voor ons gekookt. Dit betekent: 6.30 uur rijst, 12.15 uur rijst en 17.30 uur rijst.. jammie.
Dag 12
Jen is helaas opnieuw ziek geworden en heeft de hele dag met koorts op bed gelegen. Lieske is als moeder in de weer geweest, heeft wasjes en boodschappen gedaan en heeft goed voor Jen gezorgd.
Dag 13
Gelukkig voelt Jen zich al een beetje beter en heeft de meeting met de projectmanager en fysiotherapeuten kunnen bijwonen. We hebben besproken wat we precies gaan doen en ze vinden ons project (gelukkig!) erg bruikbaar. In de middag was er een afscheidsfeestje van Maria (voormalig directrice), met heel schattig optredens van gehandicapte kindjes. Dinsdag gaat het echte werk beginnen, we gaan nu nog even genieten van het weekend!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
